Czy różdżka magiczna jest magiczna?

Znajdowanie wody przy pomocy „róż­dżki czarodziejskiej“ otoczone jest do tej pory w szerokich masach nim­bem tajemniczości, którą zawdzięczać nale­ży temu, że „człowiek jest istotą nieznaną“: skąd biorą się na przykład w obłąkanym takie siły, że do zwalczenia jednego furiata o słabej kompleksji potrzeba użyć kilku silnych, ludzi? Skąd czerpią siły hipnotyze­rzy, biorący w swą władzę wolę innych lu­dzi? Te i inne przykłady dowodzą, że w człowieku są ukryte siły i właściwości, które czekają swoich Galvanich, Carellów i in­nych dla ich ujawnienia i wykorzystania.

Do pewnego stopnia tajemniczość otacza­jąca różdżkarstwo znajduje wytłumaczenie także w celowym ukrywaniu przez wielu różdżkarzy swoich odczuć przy znajdowaniu wody, ewentualnie innych bogactw podziemnych.

Tymczasem tajemniczość ta powinna zni­knąć, gdy ludzie dowiedzą się, że różdżkarzem może być każdy człowiek, o ile tylko nie jest pozbawiony całkowicie wrażliwości na odczuwanie promieni ziemskich, co nie jest wykluczone, zdarzają się bowiem głusi, po­zbawieni wrażeń słuchowych, lub niewidomi, pozbawieni możności widzenia.

O radoaktywności wód leczniczych wiado­me jest szerokiemu ogółowi już od dawna. Skąd się ona bierze? Wiadome jest, że z zie­mi przechodzą w atmosferę ciała radoaktywne; jedne z nich rozpadają się szybciej, inne wolniej, jedne z nich rozpuszczają się w wo­dzie w większych, inne w mniejszych iloś­ciach. Ciała promieniotwórcze znajdują się we wszystkich pokładach skorupy ziemskiej, nawet woda morska posiada pewną aktyw­ność.

Rola tych ciał w życiu przyrody jest jesz­cze bardzo mało zbadana, a są przypuszcze­nia, że właśnie promieniotwórczości skał, gleby i wody zawdzięczać należy rozwój ży­cia roślin i zwierząt. Wiadomo na przykład, że gleby wytworzone ze skał wybuchowych są radoaktywniejsze od innych, a jednocześ­nie są one i najżyźniejsze, przyśpieszając kwitnienie roślin i zwiększając zbiory.

W uniwersytecie w Kolumbii próbowano dodawać po troszku do gleby radu i otrzy­mano zwyżki ogórków o 35%, kukurydzy o 50%, w ZSRR Drobkow przeprowadził do­świadczenia z burakami cukrowymi i dzię­ki radowi podniósł zbiór ich nie tylko ilościo­wo, lecz i jakościowo, gdyż nawożone rudą radową buraki zawierały przeszło 20% cu­kru, gdy bez niej 14%. Zresztą stwierdzono dodatni wpływ promieni radoaktywnych na roślinność i w Japonii po wybuchach bomb atomowych.

Promieniotwórczymi są nie tylko te ciała o których się najwięcej mówi jak: uran, aktyn, tor, rubid, lecz i wapień, i potas, i in­ne. Nie dziw więc, że i woda gruntowa nasy­ca się nimi, i prawdopodobnie działanie jej i smak wody zależy nie tylko od jej czystości oraz zawartości soli mineralnych czy gazów, lecz i od stopnia nasycenia pierwiastkami promieniotwórczymi.

Wiadome jest, że słabe podniety wzmagają życiowe procesy, silne zaś powstrzymują je, przy czym stopień siły tych podniet działa­jący dodatnio lub ujemnie zależy od indywi­dualnych własności jednostki, którą w da­nym razie może być tak człowiek jak zwie­rzę lub roślina.

Właśnie dzięki tym ujemnym działaniom wody grutowej udało się wyjaśnić zjawisko oddziaływania potoków podziemnych na róż­dżkę przy pośrednictwie człowieka. Miano­wicie w pewnej miejscowości był urządzony żywopłot z tarniny (cierni) i zauważono, że na niewielkiej długości tego żywopłotu liście w końcu maja stale zaczynały żółknąć bez widocznych przyczyn zewnętrznych, a nawet niektóre krzewy całkowicie jakby zamierały. Wzdłuż żywopłotu prowadziła droga. Drogą tą kiedyś przechodził różdżkarz i okazało się, że chore rośliny znajdowały się nad pod­ziemnym potokiem wody silnie aktywnej, gdyż różdżka w tym miejscu gwałtownie reagowała.

Zaczęto zastanawiać się, czy nie da się wy­kryć związku między uszkodzeniem tarniny i wodą grutową środkami obiektywnymi, i rzeczywiście udało się zbudować przyrząd, który pozwolił na stwierdzenie różnicy po­tencjałów pola elektrycznego nad potokiem podziemnym i w pewnej od niego odległości: w środku nad potokiem przy pierwszym po­miarze (na wysokości 104 cm nad powierz­chnią ziemi) potencjał wynosił 26 woltów, gdy w odległości 5,2 m od środka — już poza brzegami potoku — 57 woltów, a po drugiej stronie w odległości 6 m od środka 62 wolty. Przy drugim pomiarze odpowiednie liczby były 34 wolty w środku, 97 i 104,5 woltów po bokach.

Podobne wyniki osiągnięto i w innym miejscu chorobliwego żółknięcia żywopłotu.

Tym sposobem został stwierdzony obiektywnie związek między potokiem wody grun­towej, uszkodzeniem roślin oraz ruchami różdżki.

Stwierdzono że bliskie sąsiedztwo drugiego człowieka obok różdżkarza osłabia wrażliwość tego ostatniego prawdopodobnie przez promienie wydzielane przez sąsiada; to zjawisko tłumaczy do pewnego stopnia ujemne nieraz wykazywane wyniki przy poszukiwaniu wody przez różdżkarza pod kontrolą idących z nim ludzi.

Istnienie promieni „ludzkich“ potwierdza­ją do pewnego stopnia ruchy hipnotyzerów, usypiających pasami rąk koło głowy usypia­nego oraz lekarze w rodzaju słynnego Wojnowskiego, który przez zbliżenie swoich rąk do ręki pacjenta „wyczuwa“ chorobę.

Stwierdzono, że prawie wszystkie organi­zmy żywe posiadają pierwiastki promienio­twórcze, występujące w różnych organach: człowiek (według Kanna) posiada najwięcej radu w mózgu; w przysadce mózgowej (we­dług Hoffmana) jest sporo uranu. Zresztą nie ma się co dziwić temu, gdyż rośliny po­bierające pokarmy z gleby, zawierającej cia­ła promieniotwórcze i same je zdobywają i oddają potem spożywającym je zwierzę­tom i ludziom; być może, że i witaminy dzia­łają częściowo także przez promieniotwór­czość.

Ludzkie promienie są także wyczuwane przy pomocy różdżki: przed wojną odbył się zjazd „rabdomantów“ (różdżkarzy) w Pary­żu; podczas tego zjazdu demonstrowano w szpitalu chirurgicznym ruch różdżki przy przeciąganiu jej wzdłuż ręki lub nogi cho­rego, przy czym opadała ona w miejscach złamania. Wiadomość tę mam od uczestnika zjazdu profesora Janoty, znanego gleboznaw­cy i różdżkarza z Pragi Czeskiej, z którym odbywałem sporo prób tak w Czechosłowacji jak i w Polsce.